Hij was een goede man en vader voor vrouw en kinderen. Ook stond hij voor alle menschen klaar, zoodoende ging hij ook menschen helpen op dien bewuste zondag 22 october 1944. Doch het nootlot moest hem treffen, dat hij onder het helpen zelf door granaatscherven werd getroffen en maandagmiddag om half vijf zonder tot bewustzijn te zijn teruggekeerd, is overleden. Dit was toch wel een droevig einde voor zijn goede daad. Ik als zijn vrouw zijnde zei nog tegen hem: "Och Kees blijf toch thuis, God weet wat ons nog boven het hoofd hangt". Doch zijn laatste woorden waren nog: "Och vrouw met Gods hulp zal alles goed afloopen". Maar toen de granatenaanval een beetje geluwd was, kwam alles thuis behalve mijn lieve man en der kinderen zorgzame vader. U kunt echter de droefheid best begrijpen. |
René Kok, 'Wegens bijzondere omstandigheden...' : 's-Hertogenbosch in bezettingstijd 1940-1944 (2008) 384-385